Kust route 16 maart

16 maart

Vandaag een verslag van de kustroute die ik gereden heb, waarbij ik langs de plaatsjes: Porto Badisco (Grotta di Cervi), Santa Cesarea (Grotta Gattulla), Castro (Grotta del Conte/Grotta Zinzulusa), Marina di Andrano, Gagliano del Capo en Leuca . Daarna ben ik nog een klein stukje doorgereden langs de kust die naar Gallipoli loopt tot aan Tore Pali. Van de west-kust ben ik toen weer over gaan steken naar de oost kust, via Specchia, Miggiano, Andrano, Diso, Ortelle, Minervino di Lecce en weer naar Otranto. Ik ben rond 11:30 vertrokken na een heerlijke Doppio en een Cornetti Crema als ontbijt.

Grotta di Cervi

De eerste stop was al direct een hele mooie. Ondanks dat de grot zelf niet toegankelijk is i.v.m. het beschermen van de tekeningen (cervi) heb ik wel een mooie wandeling  van een uur gemaakt door het archeologische gebied. Ik heb er een paar mooie foto’s van gemaakt. Zo zie je één van de torens die de kust bewaakte in het verleden. (zie verhaal 15 maart). Daarnaast kwam ik veel hagedissen tegen die ik ook op een foto heb staan. Helaas geen foto van de slangen (2 stuks) die voor mijn voeten weg schoten!! Na de wandeling ben ik verder gereden. De kustweg naar Santa Cesarea Terme was wegens wegwerkzaamheden gesloten dus heb ik de alternatieve route er naar toe gereden. Mooie plaats maar ben niet echt gestopt. Via de kustweg door naar Castro Marina. 

Castro/Grotta Zinzulusa

Net voor Castro Marina ligt de Grotta Zinzulusa. Een grot die toegankelijk is voor bezichtiging. Off season is het lekker rustig en ik was dus alleen met de gids. Gewoon een leuke toeristische stop. Hierna ben ik door gereden naar Tricase Porto.

Tricase (Lunch)

Een klein vissers dorpje waar niet veel te zien is maar waar dus wel heerlijk gegeten kan worden. Op de foto het uitzicht van mijn terras. Let op het gebouw vooraan (zalm/rood gekleurd met gele randen) Hierin zie je de Arabische/Ottomaanse stijl in terug. Wanneer je langs de kust rijdt zie je verschillende gebouwen die nog uit deze tijd stammen. Om jullie jaloers te maken heb ik ook maar de foto’s van de lunch bijgevoegd. Insalata di Polpo en Linguini scampi. Italiaanse lunchtijden dus om 16:15 weer verder gereden richting Leuca.

Leuca

Leuca is het meest zuidelijke puntje van Puglia wat de provincie is die men kent als de hak van Italië. Leuca is voor hier een stad die qua omvang middel groot is. De foto laat de jachthaven zien. De kust die richting Gallipoli loopt van Leuca is vlak en niet zo rotsachtig als de route die ik gereden heb. De plaatsen richting Gallipoli vanaf Leuca zijn deze tijd van het jaar min of meer verlaten. Ze stralen geen levendigheid uit maar eerder echt armoede en verloedering. Zie de foto’s van Tore Pali. In de zomer maanden is het hier wel druk en levendig. De mooie vlakke en uitgestrekte stranden trekken veel Italianen aan.

Westkust-oversteek

Vanuit Tore Pali ben ik via de binnenlanden naar Otranto gaan rijden. Via smalle wegentjes en over glooiende landschappen kan dan ineens na een bocht een relatief grote plaats opdoemen. Op de foto’s Presicci. Het landschap en omgeving wisselt zich snel af tijdens de rit. Van mooie boomgaarden met dito huizen villa’s tot verlaten en vervallen oude panden en niet afgebouwde nieuwe panden. Dorpjes met rechte straten met nieuwbouw en hele oude gebouwen naast elkaar.

De provincie Puglia noemt wel ook wel het arme deel van Italië. En wanneer ik hier zo rijd komt dat ook zo op mij over. 

Mooie dag gehad en een mooie rit die een afwisselend beeld geeft. Mooie rauwe kustlijn met prachtige ver-gezichten, zomer oorden die nu verlaten lijken en de olijf boomgaarden en dorpjes in het binnenland.

Morgen (17 maart) middag en avond ga ik naar Lecce om gewoon te genieten.

Arivederci ….